اثر تنش شوری کلرید سدیم در بخشی از سیستم ریشه بر عملکرد، کمیت و کیفیت میوه توت فرنگی

تنش شوری با تغییر در الگوی جذب آب و عناصر غذایی، کمیت و کیفیت محصول را تحت تأثیر قرار می دهد. در صورتی که بتوان قسمتی از ریشه گیاه تحت تنش شوری را با آب معمولی آبیاری نمود، شاید اثرات منفی شوری تعدیل یابد. بدین منظور در آزمایشی ریشه های گیاه توت فرنگی رقم کاماروزا به دو قسمت تقسیم شدند و غلظت­های مختلف شوری کلرید سدیم به هر قسمت ریشه اعمال گردید. تیمارهای آزمایشی شامل محلول nacl در غلظت­های صفر: صفر (هر دو قسمت ریشه با محلول غذایی بدون  nacl به عنوان شاهد)، 0:30 (در یک قسمت ریشه با محلول غذایی بدون شوری و بخش دیگر محلول غذایی به اضافه 30 میلی­مولار nacl ) و به همین ترتیب  0:60، 0:90، 30:30، 60:60، و 90:90 بودند. آزمایش در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی هایدروپونیک دانشگاه تبریز صورت گرفت تا اثر شوری در بخشی از ریشه بر عملکرد و کیفیت محصول توت فرنگی مورد بررسی قرار گیرد. .نتایج نشان داد که با اعمال شوری در کل سیستم ریشه وزن تر و خشک میوه ، طول میوه و عملکرد به طور معنی داری کاهش یافت. در صورتی که با اعمال شوری تنها در بخشی از سیستم ریشه وزن تر، وزن خشک و طول میوه ، اسیدیته، ph ، هدایت الکتریکی، مواد جامد محلول) (tss، عمر انبارمانی میوه ها و عملکرد نسبت به شاهد کاهش معنی داری نشان ندادند. بیشترین tss در تیمار 90 :90 و کمترین آن در تیمار شاهد حاصل شد. اعمال شوری 30 میلی مولار در یک بخش ریشه منجر به افزایش اسیدیته و tss میوه (که در طعم میوه نقش مهمی ایفا می نمایند)، میزان ماده خشک و افزایش عمر انبارمانی میوه نسبت به شاهد گردید. بنابراین، اعمال شوری حدود 30 میلی­مولار به بخشی از ریشه می­تواند سبب افزایش کیفیت میوه توت فرنگی بدون کاهش عملکرد شود. olor�r dw
`� `< -decoration:none;text-underline:none&apos;> 45(3-4): 237-249.   cuomo gj and blouin dc, 1997. annual ryegrass forage mass distribution as affected by sod suppression and tillage. journal of production agriculture. 10 (2) :256-260.   epplin fm and alsakkaf ga, 1995. risk-efficient tillage systems and program participation strategies for land subject to conservation compliance. rewiew of agricultural economics, oklahomastateuniversity, still water, oklahoma, usa. gwenzi w, taru m, mutema z, gotosa j and mushiri sm,. 2008. tillage system and genotype effects on rainfed maize (zea mays l.) productivity in semi-arid zimbabwe. african journal of agricultural research 3 (2):101-110. hernanz jl, giron vs and cerisola c, 1995. long-term energy use and economic evaluation of three tillage systems for cereal and legume production in central spain. soil and tillage research 35(4): 183-198. hughes ka, horne dj, ross cw and julian jf, 1992. a 10-year maize/oats rotation under three tillage systems. 2. plant population, root distribution and forage yields. soil and tillage research 22(1-2): 145-157. jones mj, sing m, 2000. long-term yield patterns in barley-based cropping systems in northern syria 2. the role of feed legumes. j.agric. sci. (camb.) 135:237–249 jones mj, 2000. comparation of conservation tillage systems in barley-based cropping systems in northernsyria. exp. agric. (camb.) 36:15–26. ozpinar s and baytekin h, 2006. effects of tillage on biomass, roots, n-accumulation of vetch (vicia sativa l.) on a clay loam soil in semi-arid conditions. field crops research, 96(2-3): 235-242. onyari can, ouma jp and kibe am, 2010. effect of tillage method and sowing time on phenology, yield and yield components of chickpea (cicer arietinum l.) under semi-arid conditions in kenya. journal of applied biosciences 34: 2156 – 2165.